• Alles
  • Columns
  • Verhalen
  • Gedichten

donderdag 5 december 2013

+10


In mijn hoofd houd ik een ranking bij. Van alle mensen die ik ken. Dat klinkt misschien een beetje AIVD-achtigeng (want ook jíj komt erin voor), maar het is allemaal heel vriendelijk bedoeld. Ik kan er ook niks aan doen, zo heb ik dat nou eenmaal ooit bedacht.
Het gaat ongeveer als volgt te werk: in mijn hoofd hangt een enorm billboard met daarop alle mensen die ik ken. Op het moment dat ik bepaalde mensen zie of iets over ze hoor, worden hun namen geactiveerd en lichten die ietwat op (niet te erg hoor, dan krijg je hoofdpijn). Door bepaalde acties kun je stijgen in mijn waardering. Dan kan van alles zijn, je kunt punten krijgen door zowel een oud vrouwtje de weg over te helpen als ook door in een gesprek een quote van Ronald Goedemondt gebruiken, random een koprol te maken of tegen een deur aan te duwen waar ‘trekken’ op staat. Op het moment dat je punten verdiend en daardoor meer punten krijgt dan een ander stijg je in mijn waardering. Dat ziet er net zo uit als bij het puntenvoorlezen van het Song Festival en is bijzonder spectaculair.
Punten kun je inwisselen. Eigenlijk net zoals zegels in de supermarkt. Verschil is dat je zelf weinig tot geen inzicht hebt in je gescoorde punten. Verschil is ook dat je niet weet waar je ze voor kunt inwisselen, en daar eigenlijk ook niet naar kunt vragen. Daarbij hebben ze geen fysieke vorm. Louter mentaal. Verder zijn er wel algemene voorwaarden, maar die verschillen per situatie  Kortom, deze alinea is onzin en weinig informatief. Laten we het dichterlijke vrijheid noemen (bij onzin, twijfel of chaos: dichterlijke vrijheid).
Het komt wel eens voor dat ik iemand iets leuks zie doen, glimlach, de vriendin die naast me loopt aankijk en uitroep ‘plus tien’. Af en toe staat er iemand bij die hinnikend uitkraamt, ‘nee joh, plus duizend’, maar dat slaat nergens op. Zoveel punten kun je helemaal niet in een keer krijgen.

Al met al een interessante bedoening, daar op het billboard in mijn hoofd. Niet bang zijn, iedereen begint standaard ergens tussen de driehonderd en vierhonderd. Punten verliezen kan wel, maar gaat moeilijk. Personen die onder de nul uit te komen, zijn heel heel zeldzaam. Tot mijn grote genoegen ben ik die nog nooit tegengekomen.  

+tien voor het mooie taaltje van België



Geen opmerkingen:

Een reactie posten